Update: De soppende schoenen

Na 3 dagen op ons eerste paar wandelschoenen (Hanwag Mountain Light GTX) gelopen en gesopt te hebben, hebben we besloten de rest van de tocht op ons reserve paar schoenen te lopen.

Op de een of andere manier waren allebei schoenen zo lek als een mandje. Als je bij wijze van spreken ook maar in de buurt van water kwam met die schoenen liep je al te soppen.

Na de vakantie hierover contact gezocht met Hanwag Nederland. Het advies was om de schoenen terug bij de winkel te brengen in verband met garantie.

Dit hebben we uiteindelijk een paar maanden later gedaan. Alleen niet bij de winkel waar de schoenen gekocht hebben, maar bij Zwerfkei te Woerden. Bij Zwerfkei hebben ze zonder problemen onze schoenen ingenomen.
Deze week kregen we bericht van Zwerfkei omtrent de reparatie. De schoenen bleken lek en we mochten voor het aankoopbedrag allebei een ander paar schoenen uitzoeken.
Wij kunnen niet anders zeggen dat we onder de indruk zijn van de service van Zwerfkei! En uiteraard ook van Hanwag. Dit geeft vertrouwen in de producten en de service die verleend wordt mocht er iets niet goed blijken te zijn.

Gisteren zijn we dus allebei geslaagd voor een paar nieuwe schoenen. Zwerfkei bedankt!!!!

Dag 24: naar Balchrick car park

Vandaag nog 3km zwarte piet naar het strand van sandwood bay. Deze keer een iets andere route genomen dan op de heenweg. Dit ging wederom verrassend goed en gelukkig was het laag water.

Vanaf het strand nog ruim 6km naar de parkeerplaats. Daar hebben we de dames opgewacht.

En die zagen we ineens voorbij scheuren. Gelukkig hadden ze ons wel op tijd in de gaten.

Nu zitten we weer in Forest Way bunkhouse bij Ullapool.

Dag 23: naar Strathchailleach bothy

Vandaag weer terug door het land van zwarte piet. Onze wandeling zit er op. Maar we moeten nog teruglopen via sandwood bay naar de plek waar we opgehaald worden.

De wandeling ging beter dan verwacht en zo waar droge voeten weten te houden.

Nu in de bothy lekker zwarte piet in de open haard aan het stoken.

Morgen vroeg op pad om op tijd bij het afgesproken punt te zijn.

Dag 22: naar Cape Wrath

Vandaag hemelsbreed nog ruim 10km naar Cape Wrath. Maar het is een stuk moeras zonder pad en met een prikkeldraad hek waar we overheen moeten. Kortom wordt weer leuk.

We hebben de wandeling door het land van "zwarte piet" (black peat) overleeft. Maar wat een ploeter partij.
En dat dus 9km zonder pad. Dit keer had Mark prijs bij Achmed, met beide benen tot de knieën in de derrie. Onderweg waarschijnlijk een steenmarter gezien, had van een afstand wat weg van een otter.

Het laatste stukje naar de Cape was een pad. Hemelsbreed nog amper 1km, maar het pad kronkelde leuk om een top heen. Bij de vuurtoren, die staat dus op Cape Wrath, aangekomen zagen we Bernd ook nog. Hem hebben we in Rhiconich hotel ontmoet.

Na wat te hebben rond gekeken en foto's gemaakt hebben, was het tijd voor lunch, een soepje. Wat een ontzettend gaaf uitzicht, de moeite waard. Naar het noorden toe is er niets meer behalve zee.

Van de vuurtoren gaat een bus naar Durness. Na een praatje met de chauffeur bood hij ons aan om ons vlakbij Kervaig bothy af te zetten. Onderweg nog even gestopt om een foto van rotsen in zee te maken, genaamd de kathedraal.

Wat een gave plek! Vlak aan zee, mooie bothy. Ik zit dit nu lekker in het zonnetje met uitzicht op de baai op mijn telefoon te typen. Deze bothy & plek hadden we niet willen missen. Zelfs een vol gasblikje gevonden. Ik verkeerde namelijk in de veronderstelling nog een volle bij me te hebben, dat bleek dus een bijna lege te zijn. Gelukkig is ook dat goed gekomen. Vanavond lekker kanen. :-) En even uitdokteren hoe we van hier naar Stratcheillach bothy komen.

Van hieruit ook veel mooier zicht op de kathedraal. Hoop dat dit op de foto overkomt.

Dag 21: naar strathchailleach bothy

Vandaag weer een interessante wandeling. Begin was saai, denk ruim 14km langs de weg. Gevolgd door 6km naar Sandwood Bay, aan de Atlantische Oceaan. Dat is de moeite echt waard. Wat een golven en wat een kleur zee. Ook nog even "scavenger hunt" gedaan als voorbereiding op morgen, we moeten over 1m hoog prikkeldraad.

Vanaf daar nog 3km zonder pad door moerassig terrein. Maar we zijn in de bothy, en wat voor 1. 32 jaar bewoond geweest door een kluizenaar, James Macrory-Smith "Sandy", zie foto.

In de bothy Christopher ontmoet. Van een maintenance party bij Strathan bothy. Leuke kerel.

Dag 20: naar Rhiconich

We hebben een ok nachtrust gehad in Ruige Ruud. Nu aan ons speciale paasontbijt, hartkeks met knijpkaas. Oh ja, vrolijk pasen trouwens :-)

Dat we Ruige Ruud zijn tegen gekomen was trouwens ontzettende mazzel. Anders hadden we nu de tent en spullen in de regen moeten inpakken.

We zijn in Rhiconich Hotel, en een kamer genomen, zal een contrast zijn met Ruige Ruud van gisteren.

Ondanks dat het kort was vandaag, km of 12, was het wel zwaar. Wat een zompige zooi en dan ook nog dik 2km zonder pad door moeras. Leek de grote prijs van Achmed wel, altijd prijs. Zowel Mark als ik zijn onderuit gegaan. Gelukkig alles ok. De rivier doorwading viel gelukkig ook alles mee, daar zag ik ontzettend tegen op.

Nu lekker aan de lunch, soep & kaasburger.

Foto is uitzicht vanuit kamer. Telefoon nu weer uit.

Plaats auto

Locatie via google maps ook per email gestuurd. Bij dit bericht wat foto's vanaf de weg naar de parkeerplaats.

Dag 19: naar Loch Stack

Moeizame ochtend deze morgen. Laatste loodjes gaan zwaar wegen. Momenteel zien we er allebei tegen op. Maar zo snel mogelijk op pad zodat het snel donderdag is. Want daar kijken we allebei wel naar uit!

Het weer hier bij de Lodge is nu grauw en bewolkt. Temperatuur lijkt goed te doen. Voeten en onderbenen doen zeer... zal wel weer een hele beproeving worden.

Bereik zal er komende dagen niet of nauwelijks zijn. Dus gaat de telefoon zo weer uit.

Het was inderdaad een beproeving. Wat een tocht. Zowel fysiek als mentaal. In totaal hebben we 21km gelopen. Het laatste stuk van Archfary tot Loch Stack was uiteindelijk nog 9km. Ik was echt op.

Besloten om in dit hutje, met de naam Ruige Ruud (vrije vertaling van Mark), te overnachten ipv in de tent. Van een afstand zag het er goed uit. Van dichtbij/binnen toch anders, zie foto. En toch wordt het kennelijk gebruikt, er staat servies in een kastje... we merken wel hoe goed dit gaat.

Morgen vroeg op en snel weg uit hutje. Officieel nl geen bothy oid.

Voetstappen

Zo, ook eens een berichtje van mij :-)... Helaas niet met foto's, want die staan op de camera.

We hebben letterlijk en figuurlijk inmiddels een aardige hoeveelheid Voetstappen in Schotland achter gelaten. Ik schat dat we nu op ongeveer 75% van de route zitten. Het grappige (tenminste, dat vinden we nu) is dat je voeten niet altijd daar eindigen waar je ze neerzet. Soms ben je uren achtereen aan het knokken om op de been te blijven, en tegelijkertijd te proberen vooruit te komen. Gemiddeld eindigen je voeten dan bij iedere stap zo'n 5 cm (en dat is zowel voorwaarts, achterwaarts, zijwaarts als de diepte in!) anders dan waar je verwacht, met uitschieters tot een halve meter (en nee, ik zag geen mooie stenen, maar 't resultaat was wel in spreidstand onderuit)

Inmiddels is "Altijd prijs met Achmed" een veel gehoorde leus; dan zijn we weer eens tot over onze enkels in de drek weggezakt, waardoor de prut je schoenen in loopt. Tot zover het nut van Gore-tex in Schotland. Ook na bijna 2 weken zonder neerslag van betekenis blijven sommige stukken ongelofelijk nat.

Tijdens het wandelen is het me één keer bijna gelukt mijn voeten droog te houden. Bijna... Eigenlijk is het dus knap zinloos om te proberen je voeten droog te houden. Dat begon me gisteren dus eindelijk te dagen toen ik op gladde stenen in een belachelijk klein riviertje de horlepiep dansend probeerde mijn schoenen niet te laten vollopen EN mijn evenwicht probeerde te bewaren.... Verzet is zinloos.... dan maar schoenen vol water....

Morgen dus beginnen aan de laatste etappes. Daarvan zijn een aantal waarschijnlijk voorzien van veel zompige ellende, met als klap op de vuurpijl het stuk heen (en terug!) naar Cape Wrath. Dit stuk is berucht om zijn diepe upland bogs, oftewel moeras!

Op de weg naar Sandwood bay schijnen we nog langs een bothy te komen waar het spookt... Volgens de legende bezoeken de geesten van 2 vissers, een vader en zoon, die tijdens een storm samen zijn verdronken nog dit gebied bij stormachtig weer. In deze bothy gaan we dus zeker niet overnachten, verder ook maar hopen dat het niet gaat stormen....

Dag 18: rustdag, plannen maken

Vandaag echt briljant. We zouden naar Ullapool moeten om nog wat maaltijden in te slaan. Maar dankzij de Oostenrijker Roman Polzer hoeft dat niet. Zijn pakket staat hier sinds 28 mei 2010. Roman bedankt! Zie foto.

Even gekeken waar de auto kunnen laten de komende week en getankt.

Toch nog naar Ullapool voor Tesco om de knijpkaas aan te vullen. En een tussen stop bij Knockan Crag.

En nog even een klein stukje gewandeld voor het eten. Naar een grot waar de rivier ondergronds in verdwijnt en later in het dal weer boven komt. Zie foto's. Overigens ook nog een foto redelijk dichtbij Lodge waarop een heleboel herten staan. Alleen geen idee of je dat op de foto kan zien. De Blogger applicatie op mijn telefoon houdt er de laatste dagen overigens een bijzondere volgorde van berichten en foto's op na...

Helaas nog geen reactie van de Breitling dealer en/of importeur. Foto van horloge bijgevoegd.

Plan voor laatste stuk:
- D19: Kylesku (Kylesku Hotel) - Loch Stack (kamperen)
- D20: Loch Stack - Rhiconich (kamperen)
- D21: Rhiconich - Sandwood Bay / Strathchailleach Bothy
- D22: Sandwood Bay / Strathchailleach Bothy - Cape Wrath
- D23: Cape Wrath - Sandwood Bay / Strathchailleach Bothy
- D24: Sandwood Bay / Strathchailleach Bothy - Balchrick (ophaal punt)

Dag 16: naar ben more lodge, kamperen

Heerlijk geslapen. Vanochtend wat mist danwel laag hangende bewolking in de heuvels.
Spullen weer ingepakt. Nu aan ontbijt met hartkeks en smeerkaas en franse NATO sinasappel drank. Mjammie... ;-)
Onderweg hopen we te kunnen stoppen bij hotel in Oykel bridge voor koffie of thee. Tot later.
Bij enarg falls of zoiets, vlakbij Oykel.
In Oykel Bridge hotel, en GASTVRIJHEID!, het bestaat hier dus toch. :-) Het mag een wonder heten nu voor de 3x aan de thee met melk en suiker.
Nu bij Salachy ruins, waarschijnlijk verlaten ivm de Highland Clearing. Een van de vele herinneringen aan die zwarte bladzijde in de Schotse geschiedenis.
We zijn bij Ben More Lodge, geen b&b maar mogen gelukkig wel de tent opzetten.
Tent staat. Schoenen uit, jemig wat een lucht... Ali Chemikalie zou zelfs wit om z'n neus zijn weggetrokken. Maar wat een feest om ze uit te hebben.
Vandaag weer lange wandeling gehad. Saai stuk door/langs weilanden. Aan het begin daar van heb ik foto gemaakt van stuk bos waar geen boom meer staat, clear felling noemen ze dat... demotiverend om daar door heen te lopen kan ik je wel zeggen.
Water tappen en dan eten. Aan toe!
Vandaag eten we balkan risotto van trek-n-eat. Mjammie. Helemaal met onze magic ingredient van Tesco, met dank aan de duitse Lars die we in Shenavall Bothy hebben ontmoet.